DNA wordt steeds vaker gebruikt als bewijs in strafzaken. Een DNA spoor kan immers als bewijs dienen dat iemand op een bepaalde plek is geweest. Het gevaar van het gebruik van DNA, is dat het vaak uit een mengprofiel bestaat en daardoor niet kan worden bepaald wat de bewijswaarde is. Een mengprofiel betekent dat er niet één DNA donor is, maar dat er meerdere DNA donoren zijn. In dit geval gaat het om onderzoek van DNA op bronniveau (van wie is het DNA-spoor?).
Er kan ook onderzoek plaats vinden op actualiteitenniveau. In dat geval wordt onderzoek gedaan naar de vraag wanneer het DNA op het bewuste object of persoon terecht is gekomen.
Dat een DNA spoor op een object op persoon wordt aangetroffen wil niet meteen zeggen dat diegene ook de dader is. Er moet worden onderzocht of er sprake is van een zogenaamd daderspoor.
Het is belangrijk om het DNA resultaat in een onderzoek te begrijpen en te analyseren om vervolgens de juiste strategie te kunnen bepalen.